اینا نوشته ی خودمه:
زندگی رسم دلپزیری ست
زندگی دییالی به وسعت 10 سال
دیسی دارد اندازه ی 20 سال
زندگی چیزی نیست که در اتاقک روم از یاد منو تو برود
زندگی دینگ چتی ست که در گوش تو می پیچد
زندگی دیدن یک شکلک لبخند از آن طرف خط است
زندگی چیزی ست که یک پرو فایل برای هک دارد
زندگی یافتن یک دوست در جوی گندیده ی روم است
زندگی آکونت به توان ابدیت
زندگی ضرب هوت میل در یاهو ست
هر کجا هستم باشم
روم مال من است
چت ، آی دی ، وویس ، وب مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویم
به کافی نت محله ی دیگر
سلام دوست عزیز.
فکر کنم اصل قالب شعر برای سهراب سپهری باشد.
با این حال طبع خوبی در شاعری داری.
به ما هم سر بزن
سلام.قبل از هر چیز اینو بگم که حوال یعنی دوست.یه کلمه کردیه که تو شمال خراسان استفاده می شه. بعد باید اضافه کنم که مطلبت جالب بود و لذت بردم. در آخر مطلبی در مورد زندگی دارم که به تو تقدیمش می کنم. البته این مطلب از خود من نیست.به حوال هم سر بزن و نظرت رو بگو. کلی و نصفی خوشحال می شم. فعلا خداحافظ.
سلامی دوباره. با عرض پوزش انگاری اصل مطلب از خاطرم رفت. ولی خب اشکالی نداره. پبش می آد دیگه.مگه نه؟ باری مطلب مورد نظر این بود: زندگی لحظه پژمردن یک برگ بود/ لحظه ای از مرگ بود/ عشق ـ فقط عشق ـ خدا شاهد است/ پنجره ای رو به نمردن گشود. پایدار باشی.